A mOże bLuzKę?

W poście z 18 grudnia wspomniałam Wam o dzianinie w pepitkę. Materiał trochę błyszczący, więc powinien być przeznaczony na kreację wieczorową, bardziej odważną.  Ale ja takich wieczorów mam niewiele, a ostatnio wcale. Nie ma więc sensu szyć czegoś, co się założy raz, może dwa. Do dzisiaj nie wiedziałam co uszyć. Sukienkę? Nie. Bo niby gdzie w niej pójdę? Tunikę? No, może. Wolałabym jednak (jak zwykle) coś bardziej uniwersalnego. 

Przypomniało mi się, jak latem uszyłam bluzkę z dzianiny, a z resztek materiału spódnicę w gumkę (strasznie twórczy projekt).  Formę bluzki odrysowałam sobie od innej, kupionej na wyprzedaży w MONNARI za 39 zł.. Kupując ją, nawet nie przeczuwałam jaka będzie wygodna w noszeniu ! Kupiłam wtedy 1,60 m dzianiny w poziome paski, czyli podwójną długość bluzki. I nie dlatego, że są paski, tylko ze względu na dziwny wykrój. Przód i tył można wykroić razem, ale przy materiale złożonym na szerokość materiału.

Dzisiaj przedstawię Wam model z lata. Bardzo prosty w szyciu. Dałabym mu jedną kropkę w skali trudności. 

*****

Tak wygląda bluzka rozłożona na podłodze.

 Sama góra na manekinie.

Dekolt wykończyłam jakimś dziwnym zygzakiem:)

Tadam!

"Niesamowita" spódnica z resztek. W tle obraz mojej siostry Isabell.

Obie części w zestawie. Niestety, w takim komplecie czułam się jak matrona. A o to raczej mi nie chodziło:)

Można coś "uwiesić" na szyi. (korale z Reserved)

Spódnicę zestawiałam z koralową sportową bluzką z sh...

..... albo topem (też z sh)

Górę przeważnie nosiłam do czarnych rurek, albo z czarną sukienką z jedwabnej satyny (sh)

Tak ubrana czułam się nawet dobrze:). Sukienka trochę wymięta, ale wyjęłam ją teraz z pawlacza:)

Mam nadzieję, że w bluzce z pepitki też będę czuła się dobrze. Obawiam się jedynie, że złote nitki, którymi jest przetykany materiał będą trochę "gryzły". Ale nic to, wytrzymam:)

Do miłego!